Birazdan günəş doğacaq - ŞEİRLƏR

04.07.2015 15:47 YazarKlub 3153

Nuri Pakdilə

Beton divarlar arasında bir çiçək açdı
Siz qəhramanısınız dəmir dişliler arasında mübarizə aparan insanlığın
Saçlarınız izdirab dənizində bir tutam buğda
Əlləriniz kök atan ağacıdır zamana
O inanmışlar dövrünün.

Zaman axar yer dirəşir göy üzü qanad açar
Siz ölümsüz çiçəyi daşıyırsınız köksünüzdə
qaranlığın meşəliyində iman günəşidir gözünüz
nəfəsiniz umudsuz ceyranların gözyaşını silir.

Gün doğar rüzgar əsər bulut gəzişir
Rəhmət şərqisini söylər yağmurlar
Alnınız ən soylu üsyandır dəmir külçələrə
gurultu susar səs donar sevgi toxumları partlar
Səssiz bir bombadır danışır dərinlərdə.

Ey bizim səbr yüklü torpağımızın qutsal ağacı
Sən bizə həyatsan umudsan məzarlar kimi dərin
Bizi tutan nəsə varsa dirildən o sənsən
Üstündə uyuduğumuz kiçik quşların tüklərinin rəngli hərarəti.
Ey damarlarımızda donan buz üzlü heykəllər diyarından
Yıxıntılardan sonra sığındığım şəfqət anası
Ey dağları yerinden oynadan səs ey mərməri toz eden külək
Ey aləmi bürüyən işıq torpağa can verən əl.

Gün gələr torpak oyanar oyanar böcəklər
Sarı çöllər titrəyər çılpaq dağlar yamyaşıl olur göy yuyunur kirli
dumanlardan
Su coşar dəniz qabarar canlanar ölü şəhərlər
Yamyaşıl bir külək əsər ulduzlar arasından.

indi siz daşıyırsınız müjdənin qurğuşun yükünü
Çatlayacaq yalanın dəmir qabığı
Sizin bağçanızda böyüyəcək imanın günəş üzlü cocuğu.

Eşq risaləsi

Dirilmək yenidən

Yerin oyanması kimi tərpənməsi kimi torpağın

Buludları yarması kimi günəş şüalarının

Yağmurun qəfil yağmağa başlaması

Minlərlə quşun bir anda havaya pərvazlanması

Əriməsi kimi qarların və buzlaqların
çırtlaması kimi ağacların tumurcuqların

Dirilmək yenidən
Yüz illərdir davam edən bir bərzahtan geçmişik elə bil

qandan kindən qəzəbdən

üstümüzə bir leysan boşalmış kimi

durmadan ləkələndiyimiz məhvə məhkum edildiyimiz
Bir bataqlıqdan xilas olurmuş kimi.

addımlayanda oturanda yatanda
Hey çürümək məcburiyyətində qalan

eşitdiklərimizə görə qulaqlarımız
Gördüklərimizə görə gözlərimiz
toxunduqlarımıza görə əllərimiz.

görünür bir çöküş yaşamışıq
Hər şeyə ölüm dadanıb elə bil

qadınlar ana olmamaq üçün ayaqlarını yerə vururlar

kişilər döyüşü yaddan çıxarıblar

uşaqlar onsuz da heç uşaqlıqlarını yaşamırlar

uşaqlıq çıxıb sıradan sanki

hər uşaq qədim dövr filosoflarından bir qalıntıdır elə bil.

eşqin son səltənətini yaşamağa görədir, ey qəlbim
Ruhun yaşadıqlarına bir qala olmağa görədir

Bu üsyan, bu şahlanma?

Dayanmadan keçirdi o zamanlar
Üstümüzdən tanklar toplar minlərlə tonluq maşınlar

Boğuq bir səs dəmirlərin çıxardığı qəribə səslər
Bir metropol divinin içimizi titrədən iniltisi
lap uzaqda şəhərlərin üstündə tərpənən

Bir qorxunun ürəyimizdə cəm olan tədirginliyi
Bir səmum yeli kimi bədənimizi üzümüzü saçlarımızı
Yalayaraq
Çəkirdi bizi və hər kəsi.

Amma sən uzaqlarda idin ey qəlbim
Uzaqlarda idin, sevdiyim uzaklarda
Ayın və ulduzların çağlayaraq
Bərrak şəlalələr kimi
Coşğu içində axdığı
Bir yerlərdə.

yadındadı, bir gün bir çobana rast gəlmişdik
qavalı ilə bir sümbülü emizdirirdi
Adı Fərhad idi, nə idi
qoyunların qurdların böcəklərin və çiçəklərin
Sədaqətdən məst olduqları
Hər birinin gözlərindən oxunurdu
itirmişcəsinə sürüşürmüşcəsinə sürüşürmüşcəsinə

Dalıb getdiyimiz o səadət kainatı

Qayaların üzündən oxuduğumuz o əbədi şüur
Bizi çəkib aparmışdı atar damarlarımızdan.

söykən köksümə sevdiyim
mənim könlüm göy kimidir mavi dəniz kimidir
Pas tutmaz mənim içim yer üzü kibidir torpaq kimidir
Sən də bulud kimisən
Ay kimisən günəş kimisən bəzən.

yağış damcılarının səsini

Dinləyirmişcəsinə
Dalıb getmişdik
Sən danışırdın
incə incə yağan bir yağmur kimi danışırdın
Onlar da qonaqlarımız idi
Adları Kərəmdi Yusifdi Qeysdi
Hamısı da əzəldən tanışdı dostdu.

( Ara Çağırış )

Sən bir təzə xəbər kimi gəlmişdin unutmadım
Hər gəlişin bir təzə xəbər idi unutmadım

eşqdi alıb verilən altun bir dönəm idi yaşadığımız
Bir muştuluq almağın davamlı gərilməsiydi sanki
unutmadım

Can qoyulardı evlərdə yollarda meydanlarda
Can alınıb can verilərdi heç unutmadım

Sən yatırdın yuxun bir təpədən tamaşa edilən ucsuz bir vadi
sahilindən seyr etdiyimiz bir dəniz idi sanki unutmadım

Ah sevgili! Həyat görünərdi qapından, bir döyünərdi
ürəklərimiz də
Sən evdən çıxanda günəşlər doğardı içimizdə
unutmadım

Torpağa atılan toxum onda gizlənən rəng biçim ətir
Sənə görə formalaşardı rənglənərdi ətir saçardı sənə görə
unutmadım

Əbədi məsum uşaqlar zamanın solmayan çiçəkləri
İstəmişdilər və əzan oxumuşdu Bilal bir səhər
unutmadım

O dirildi O dirildi deyə birdən çalxalanan küçələr
Ölümdən sonsuza açılan bir qapı idi heç unutmadım
Ey eşq ey diriliyin nəfəsi ey kainatın hərəkət qaynağı
Necə unudaram, necə axı? Heç unutmadım.

Haydı, gəl sevgilim
Uzanaq torpağın altına
Çiçəklər mayalansın köksümüzdən
Bu axıb gedən bu kor kimi yol gedən
qələbəliyi bu insanları
əzən çiçəkləri, bir dəfə də olsun fərqinə varmayan
tökülən bu ulduzları yağmur gölməçələrinə

Çığnayıb keçən bu kişilərə və qadınlara
xəbərdarlıq etmək və onları dayandırmaq üçün

Bu bizi tərk edən, bacaları yetim və boynu bükük
İçimizdə sonsuzluk qövslərindən izlərini daşıdığımız
Amma indii özümüzü məcbur etsək də

Xatırlaya bilmədiyimiz, düzəldə bilmədiyimiz o qaranquşları

Ah təzədən geri qayıda bilərik mi? Yaşaya bilərik
Uzansaq yerin altına və torpaq olsaq?

Haydı, gəl, sevgilim
Bir daha yoxlayaq

Bir dəfə də kəsmək üçün yolunu qələbəliklərin

Ürəyimizdən, könlümüzün dərinliyindən

Vermək, hey vermək üçün
Çünkü verdikcə çoxalır bizim zənginliyimiz
eşqin başqa bir adı da bərəkətdir
ən yaxşı başa salandır o
Hirada bir mağarada
Gözdən töküləni
könüldən keçəni.

Ah elə o sözü tapmaqdır mənim

məqsədim

Səni çağıracaq o söz.

Necə də unutduq
halbuki, elə xatırlayan kimi adını
qəfil partlayan bahara bir pəncərə açmışdıq
qış ortasında çıxan günəş kimi
Birdən sıyrılıb buludlardan
çılpaq görülən can kimi
Doldurardın içimizi
Və evimizin içini.

Ah oruc olanda bir avqust günəşində
Bir qayanın dibindən qaynayan
Soyuq və dumduru sulardan
doya - doya
ovuc - ovuc alıb

üzümüzə gözümüzə vuranda
Duyduğumuz sərinlik
kimidir
eşq.

Ah bir tənhalıq dövründə
Hamı ilə birgə olduğumz
amma yenə də tək qaldığımız
Bir parkda
lap uzaşlardan gəlirmiş kimi
Bir sazda bir mahnının
Bizi bizdən və hər şeydən
Alıp apardığı kimi
eşq.

Tərcümə: Oktay Hacımusalı